با تأييدات خداوند متعال و با استعانت از حضرت ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف جلسه دفاعیه سرکار خانم الهه رضائی با موضوع "تفسير آيه « تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَي بَعْضٍ ... » (بقره/253)" مورخ 1404/05/07 ساعت 08:00 در مرکز آموزش‌های غیرحضوری به صورت ويدئو كنفرانس با حضور و مشارکت فعال همه اعضای هیأت محترم داوران برگزار گردید.
چکیده:
قرآن کریم، پیامبران الهی را الگوی کامل ایمان و تقوا معرّفی می‌کند که ذکر نام برخی از آنها در قرآن به دلیل موقعیت و امتیاز خاص آنان بر سایرین است. از اینرو، در آیه 253 سوره بقره مباحث فراوان کلامی، بلاغی و روایی وجود دارد که پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و نرم افزاری، به تفسیر و تبیین این آیه پرداخته است. در پژوهش حاضر اشاره شده که در ساحت بلاغی، اسم اشاره مفرد «تلک» برای لفظ جمع «الرُسُل» بخاطر عظمت و بزرگی انبیای الهی و التفات از تکلم قبلى «فَضَّلنا» به غیبت جهت «غائب» فرض نمودن خداوند است. و نکته بلاغی در «و رَفَعَ بَعضَهُم دَرَجاتٍ»، فن ابهام به منظور تفخیم و تنویه و اشاره به بزرگداشت مقام حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله) و معجزه جاویدش یعنی قرآن است. در ساحت کلامی نیز به درجات و فضیلت انبیاء بر دیگران و خود، اشاره دارد. و در ساحت روایی آیه، جنبه افضیّلت انبیاء بر یکدیگر، نمود بسیاری دارد. در نتیجه، تغییر خطاب از تکلم به غیب در آیه برای بیان قدرت و عظمت الهی و نیز، ذیل مباحث نبوت عام و خاص، انبیا برخی بر برخی دیگری برتری داشته و در این بین، رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) از افضلیّت مطلق نسبت به همه انبیا برخوردار بوده و همچنین، بر اساس سنّت الهی، اختلاف بین مردم از جانب خود و مستند به اراده و اختیار خودشان است نه اجبار و اکراه.
واژگان کلیدی: رویکرد بلاغی آیه 253 بقره، رویکرد کلامی آیه 253 بقره، تبیین روایی آیه 253 بقره.
