چکیده:
آدمی را با اوصاف و نحوه رفتار او می‌شناسند به آن ارزش می‌دهند. بسیاری از اشخاصی که به مؤمنان و جامعه اسلامی و ایمانی نگاه می‌کنند، قضاوت و برداشت خود را مبتنی بر رفتار ایشان می‌کنند؛ زیرا این طبیعی‌ترین و آسان‌ترین راه شناخت انسان و جامعه انسانی است؛ چرا که اعتقادات خود را در رفتار و کردار خود نمایش می‌دهند هر چند که نمی‌توان این حکم را درباره افکار و اندیشه‌ها گفت؛ زیرا انسان در درون، اندیشه‌هایی دارد که در عمل، خلاف آن را نشان می‌دهد؛ ولی نمی‌توان درباره اعتقادات این حکم را داد؛ زیرا اگر انسانی برخلاف اعتقادات خویش عمل کند یا فاسق یا منافق است و هر دو به‌سرعت رسوا می‌شوند؛ اما کسانی که اندیشه و افکاری دارند، می‌توانند برخلاف آن رفتار کنند؛ چرا که بسیارند کسانی که به امری یقین دارند؛ ولی عواطف و احساسات آنها، آن را نمی‌پذیرد؛ ازاین‌رو انسان رفتارهایی را از شخصی می‌بینند که با افکار و عواطف همان فرد ضدونقیض است. خصلت‌های پسندیده انسانی، از معصوم روایت شده که خداوند تبارک‌وتعالی پیامبرانش را به صفاتی نیکو و پسندیده پس شما خود را آزمایش کنید اگر آن صفات در وجود شما بود خدا را سپاس گوئید وگرنه از خدا بخواهید که آنها را به شما عنایت فرماید و پیوسته درصدد کسب آن صفات باشید، و آن صفات عالیه ده تا است: یقین و قناعت و بصیرت و شکر و علم و حسن خلق و سخاوت و غیرت و شجاعت و مردانگی که محقق سعی کرده است در این مقاله به اوصاف مؤمنین بپردازد. این تحقیق به روش توصیفی - تبیینی و کتابخانه‌ای مورد بررسی قرار گرفته است.
کلیدواژگان: حسن خلق، نهج‌البلاغه، اوصاف مؤمن
