چکیده
شیخ بهاء الدّین محمّداصفهانی معروف به فاضل هندی متوفای 1137(قمری) برابر 17 خرداد1104 (خورشیدی) که از علمای بزرگ شیعه ،دارای تألیفات متعددی است که مهم ترین اثراو کشف اللثام فی شرح قواعدالاحکام است. یکی دیگر از تألیفات او المناهج السویه فی شرح الرّوضه البهیه است. المناهج السویه شرح استدلالی برالرّوضه البهیه است، الرّوضة البهیه فی شرح اللّمعه الدّمشقیّه معروف به شرح لمعه کتابی فقهی نوشته زین الدین بن علی بن احمد عاملی جبعی معروف به شهید ثانی، از علما و فقهای بزرگ شیعه در قرن دهم هجری قمری است. این کتاب مشهورترین شرح برکتاب اللّمعه الدّمشقیّه تألیف شهد اول است که مؤلف از آغازکتاب طهاره شروع کرده تاپایان اعتکاف نوشته است. کتاب المناهج السویه شرحی مبسوط وپرحجم که مرحوم صاحب جواهر درتألیف خوددر جواهرالکلام ازآن خیلی استفاده کرده است. دراین پژوهش ضمن معرفی نویسنده وآثاروی،به تصحیح نسخه خطی المناهج السویه فی شرح الروضه البهیه پرداخته شده است، دراین نسخه نظرات اقوال گوناگون فقها وعلما وهمچنین ایات وروایات درمورد آب مضاف و اقسام آن و دلایل دال برخبث و استصحاب و ...بیان شده است. ازاین کتاب نسخه‌های متعددی وجود دارد، که دراین پژوهش به بخشی از کتاب الطهارة (آب مضاف) براساس چهار نسخه (نسخه احیاء قم، نسخه مجلس - معزی، نسخه مجلس - خویی و نسخه مجلس 1327) ازاین کتاب تطبیق وتصحیح داده شده و در اختیار پژوهشگران قرارمی دهیم.
کلید واژه: المناهج السویه، الرّوضه البهیه، اللّمعه، فقه شیعه.
پدیدآورندگان
استاد داور: ناصر باقری بیدهندی
استاد راهنما: محمد برکت
نویسنده: ناهید حیدری
سطح: سطح3
رشته: فقه و اصول
برگزار کننده: قم
شهر: قم
مدرسه: قم - قم - مرکز آموزش‌های غیرحضوری
