چکیده:
تغذیه یکی از مسائل مهم برای سلامتی بدن انسان در دنیا است. اگر تغذیه نامناسب در یک جامعه رخ دهد پیامدهایی جبران‌ناپذیر به همراه خواهد داشت. همچنین تغذیه سالم بر انسان تأثیر بسزایی دارد که با سلامت روحی و معنوی انسان گره‌خورده است؛ بنابراین هدف از این پژوهش، تبیین پیامدهای تغذیه نامناسب با تأکید بر حکمت ۱۷۱ نهج‌البلاغه است که امیر المومنین (علیه‌السلام) در این حکمت به کیفیت و اصول تغذیه اشاره نموده‌اند. در مقاله حاضر از روش توصیفی - تحلیلی و منابع به‌صورت کتابخانه‌ای گردآوری شده است. آموزه‌های دینی به اهمیت تغذیه انسان‌ها تأکید زیادی نموده‌اند که باتوجه‌به تأکید حکمت ۱۷۱ نهج‌البلاغه اصول سلامت و کیفیت غذا باید طوری باشد که انسان را مختل از سعادت و رسیدن به خدا ننماید. از جمله یافته‌های این پژوهش این است که باتوجه‌به حکمت ۱۷۱ نهج‌البلاغه، جلوگیری بیش از حد بودن تناول در غذا، افراط در غذاخوردن (کم‌خوری، پرخوری) و پیامدهای نامناسب تغذیه اشاره نموده است.
واژگان کلیدی: افراط، تغذیه، پرخوری، نهج‌البلاغه.
