پايگاه اطلاع رساني معاونت پژوهش مركز آموزش‌هاي غيرحضوري

چکیده:

مغفرت الهی یا آمرزش گناه به معنای بخشیده‌شدن گناه است که به نجات گنهکار از عذاب الهی و جهنم و ورود او به بهشت می‌انجامد. یکی از فنون برجستهٔ ادبی، معناشناسی واژگانی است. در این مقاله به مطالعه مفهومی واژه مغفرت الهی از دیدگاه اهل‌تشیع و اهل‌تسنن در منابع تفسیری پرداخت شده که به دلیل تمسک جستن هر دو مذهب از قرآن کریم به دیدگاهی تقریباً مشترک خواهیم رسید که در آن مغفرت الهی یا آمرزش گناه به معنای بخشیده‌شدن گناه است که به نجات گنهکار از عذاب الهی و جهنم و ورود او به بهشت می‌انجامد. همچنین در کنار واژه مغفرت الهی به واژه توبه نیز که نخستین مرحله مغفرت است از دیدگاه فریقین پرداخته شده است. انتها بدین نتیجه می‌رسد که مغفرت در جهت مستور نمودن ذنوب بندگان از رحمت بیکران خداوند است.

 کلیدواژه: مفهوم مغفرت، مغفرت الهی، فریقین، منابع تفسیری.