پايگاه اطلاع رساني معاونت پژوهش مركز آموزش‌هاي غيرحضوري

چکیده:

  در دین اسلام، به تشکیل خانواده و گذشت همسران نسبت به همدیگر و تحمل مشکلات زندگی سفارش زیادی شده است؛ اما گاهی اختلافات بین زن و مرد به حدی است که در صورت ادامه‌ي زندگی، آسیب‌هایی که به آنها  مي‌رسد بیشتر از آسيب‌های طلاق است؛ در این صورت راه جدایی زن و مرد طلاق است. از آنجا که منشا اختلاف زن و مرد در طلاق خلع، کراهت زوجه از زوج است، لذا بررسی میزان کراهت زوجه، امر مهمي است و در عدم تامل در مقدار کراهت، امکان دارد از این مفهوم برای ترک زندگی سوءبرداشت شود. هدف از این نوشتار این است که طلاق خلع را از منظر فقهاي اماميه با تأكيد بر تبيين نقش كراهت زوجه بیان کرده و ادله وجوب و عدم وجوب طلاق خلع بر زوج در صورت کراهت زوجه را بیان نماید. روش این نوشتار توصیفی - تحلیلی است. آنچه از این نوشتار به دست آمد این است که در طلاق خلع، کراهت زوجه از زوج وپرداخت فدیه ازسوی او به زوج، از شروط اختصاصی و از ارکان آن است و بدون این ارکان، طلاق خلع امکان‌پذیر نیست. میزان کراهت زوجه باید شدید باشد، صرف کراهت زوجه مجوز طلاق خلع نیست. بنابراین، اگر زوجه از زوج کراهت نداشته باشد؛ با این حال فدیه‌ای به زوج دهد تا او را طلاق دهد، خلع صحیح نیست و زوج مالک فدیه نمی‌شود؛ اما بین زوجین جدایی حاصل می‌شود و طلاق واقع شده رجعی می‌شود و آثار آن از جمله وجوب نفقه، توارث بین زوجین و... جاری می‌شود. همچنین با توجه به عدم وجود دلیلی متقن از کتاب یا سنت بر منع وجوب طلاق خلع بر مرد از یکسو و وجود ادله‌های متقني بر وجوب طلاق از سوی دیگر، نتیجه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود که با شدت کراهت زوجه از زوج و بذل فدیه از طرف او طلاق خلع بر مرد واجب مي‌شود.

کلید واژه: طلاق، خلع، کراهت، فدیه، فقه امامیه.

پدیدآورندگان

    استاد داور: محمد هادی فاضل
    استاد راهنما: زهرا حسین آبادی
    نویسنده: رقیه ملک محمدی
    سطح: سطح3
    رشته: فقه و اصول
    برگزار کننده: قم
    شهر: قم
    مدرسه: قم - قم - مرکز آموزش‌های غیرحضوری