چکیده:
در مبانی فقهی اسلام یکی از موارد ناظر بر گستره حق والدین بر تربیت کودک ، ولایت پدر و جد پدری بر تأدیب کودک و میزان مجاز این تأدیب در فقه است. در سایر موارد نیز این محدودیت ها در حقیقت ناشی از تزاحم حق والدین بر تربیت کودک با برخی حقوق جسمانی و معنوی کودک مانند حق تمامیت جسمانی،حق آزادی اندیشه و عقیده، حق داشتن حریم خصوصی، حق آموزش و... است، که می‌توان محدودیتهایی برای اعمال حق والدین بر تربیت ایجاد کند. بنابر این می¬توان گستره تربیت کودک توسط والدین را بنابر مؤلفه‌های فقهی آن به موارد الزامی که در واقع در ارتباط با احکام وجوب، حرمت و موارد غیر الزامی یا به تعبیری ترجیحی که ناظر بر احکام استحباب یا کراهت و یا از سنخ اصل اباحه و صحت را شامل می‌شوند، در نظر گرفت. این نوشتار گستره تربیت کودک توسط والدین را در فقه امامیه با روش توصیفی- تحلیلی بررسی کرده است. اگرچه حق والدین بر تربیت کودک از حقوق به رسمیت شناخته شده در فقه امامیه و نظام حقوقی ایران است. اما گسترۀ اعمال این حق نیز مانند بسیاری از حقوق انسانی مطلق نیست و محدودیتهایی فقهی و قانونی بر آن وارد می‌شود، این محدودیت ها به دو دسته محدودیت های ناشی از تزاحم حقوق جسمانی مانند تبیه بدنی و محدودیت های ناشی از تزاحم حقوق معنوی از قبیل حق کودک بر حریم خصوصی و حق کودک بر داشتن آزادی بیان و عقیده تقسسیم شده است. مهمترین اصل در تربیت کودکان اصل مصلحت محوری است این اصل تمامی اقدامات وفعالیت های والدین وکسانی را که با تربیت کودکان سروکار دارند جهت می‌دهد.
کلیدواژه: تربیت، تربیت کودک، حق والدین.
پدیدآورندگان
استاد داور: غلامرضا ابراهیمی
استاد راهنما: عبدالرسول احمدیان
نویسنده: راضیه سادات فاطمی
سطح: سطح3
رشته: فقه و اصول
برگزار کننده: قم
شهر: قم
مدرسه: قم - قم - مرکز آموزش‌های غیرحضوری
