چکیده:
از جمله جریان های فکری و اجتماعی در تاریخ اسلام، جریان تصوف و صوفی گری است. آنچه مسلم است واژه صوفی نخست به افرادی ازاین نحله اطلاق گردید و پس از آن واژه تصوف را از آن برگرفته‌اند.این جریان از صدر اسلام و با اقتباس از عقایدی خارج از دین و تحت تاثیر برخی از آموزه های اسلامی، شروع به کار کرد و در سرزمین های اسلامی از جمله در عراق پراکنده گردید و در ساحات مختلف سیاسی و اجتماعی و مذهبی نقش آفرینی کرد. محقق در اثر حاضر به دنبال پاسخگویی به این سوال است که صوفیه بغداد چه نقشی در تحولات سیاسی، اجتماعی و مذهبی بغداد در عصر آل بویه داشتند؟ بابهره مندی از روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر منابع متعدد و مرتبط مکتوب در این زمینه، گفته می شود مقارن با تسلط خاندان آل بویه بر بغداد از قدرت و شکوفای صوفیه کاسته شد بود ولی در عین حال آنها به امور خود رسیدگی می کردند و سعی داشتند با مدارا، جایگاه خود را در بین مردم و حاکمیت حفظ کنند. از این رو توانستند در تحولات سیاسی، اجتماعی و مذهبی بغداد تاثیرگذار باشند.در بُعد سیاسی می توان به تلاش برای دوری از جنگ، همدلی و همراهی با مردم، ارتباط گیری و تعامل با حاکمان و رجال سیاسی، مرزداری و جهاد صوفیان، عهده داری مناصب در حکومت اشاره کرد. کمک به مردم، ایجاد روح اتحاد بین مردم، کمک به نشر اسلام، تألیف کتب متعدد، تأثیر در امور روزمره مردم بغداد، پرورش شاگردان متعدد، از مصادیق تاثیرگذاری صوفیه در تحولات اجتماعی محسوب می شود و نقش صوفیه بغداد در تحولات مذهبی در تاثیرگذاری در اندیشه و عقاید دینی مردم، برپایی مراسم ها و آیین دینی و مذهبی نظیر مراسم حج، سوگواری و عزاداری عاشورا و مراسم غدیر و همچنین در روضه خوانی و نقالی تجلی یافت.
کلید واژه‌ها: تصوف، آل بویه، بغداد، سیاسی، اجتماعی و مذهبی
پدیدآورندگان
استاد داور: محمدرضا بارانی
استاد راهنما: حسن احمدیان دلاویز
نویسنده: حدیث نیکروز
سطح: سطح3
رشته: تاریخ اسلام
برگزار کننده: قم
شهر: قم
مدرسه: قم - قم - مرکز آموزش‌های غیرحضوری
