چکیده
گاهی انسان بر اثرعوامل مختلف مانند: پیروی از شیطان یا پیروی از هوای نفس وارد ظلمت شده و از مسیر حقیقی گمراه میشود و لازم است با کمک عقل و نقل و به رهبری وحی از گمراهی نجات یابد درغیراین صورت سقوط او حتمی است، بر این اساس رهاندن انسان و رساندن او به وادی هدایت از اهداف و ویژگی های معصومین (علیهم السلام) می باشد. امام سجاد (علیه السلام) نیز معصومین را وسیله پیوند خلق با خالق و هدایت آنان به سوی حضرت حق و بهشت خوانده و خود ایشان نیز در قالب مناجاتهای مختلف مردم را هدایت میکردند، مناجات های امام سجاد (علیه السلام) تلألویی از قرآن هستند و مضامینی قرآنی دارند؛ امام سجاد (علیه السلام) مفسر آگاه قرآن و پیشوای مناجات کنندگان است و به زییایی به مناجات و راز و نیاز با خداوند می پردازد .یکی از عارفانه ترین مناجات ایشان، مُناجاتُ الزّاهِدین نام دارد، همه مناجات امام سجاد (علیه السلام) مملو از آموزهها و نکات هدایتی هستند؛ بررسی آموزه های هدایتی همه این مناجات در یک مقاله کوتاه نمی گنجد بر این اساس هدف اصلی این مقاله بررسی آموزه های هدایتی مناجات الزاهدین امام سجاد(علیه السلام) می باشد که بر اساس روش توصیفی ـ تحلیلی نگارش یافته و پژوهش از نوع کیفی است و از جمله مطالعات کتابخانهای به شمار میرود. از نتایج این پژوهش میتوان به آموزه هاس هدایتی مانند کسب تقوا و پاکی، کسب معرفت رب و محبت به خدا، عدم حب دنیا و... اشاره نمود.
واژههای کلیدی: آموزه، مناجات، مناجات الزاهدین، امام سجاد(علیه السلام).