چکیده
فرزندآوری، یکی از مهم‌ترین زوایای زندگی انسان بوده است و از همین رو خداوند میل و دوستی به فرزند را در ذات خانواده نهادینه کرده و در همه ادیان الهی، انسان را به‌تبع فطرتش به داشتن فرزند تشویق نموده است. هدف از این پژوهش، رابطه اصل توکل و فرزندآوری است. در دین اسلام نیز، در مبانی آیات قرآن و روایات معصومین (علیه‌السلام) امر به فرزندآوری داشته و بر محاسن بسیار آن صحه گذاشته و علاوه بر تحسین نفس عمل فرزندآوری، ازدیاد نسل آن را که پایه کمی جامعه را تشکیل می‌دهد؛ موردتوجه قرار داده و در صورت تحقق شرایط خاص آن که با رابطه توکل به خداوند که در درون خانواده و جامعه است. البته توکل به خداوند نه‌تنها به دادن جرئت، افزایش اعتمادبه‌نفس افراد مؤثر است، بلکه در کاهش اضطراب و افسردگی روشی کارا است. در نتیجه، توکل بر خداوند و امید به رحمت و بخشش او که این مسئله در فرزندآوری هم بسیار سفارش شده است؛ بنابراین، اگر کسی با توکل به خداوند، اقدام به فرزندآوری کند، خداوند او را تنها نمی‌گذارد. در این پژوهش روش تحقیق، به‌صورت توصیفی و تحلیلی و کتابخانه‌ای گردآوری شده است.
کلیدواژه: رابطه، توکل، فرزندآوری، ازدیاد نسل.
