چکیده:
بدخلقی، زد حسن خلق است. به همان اندازه که خوش‌خلقی، پسندیده و نیکوست، بداخلاقی، نکوهیده و زشت است و هر قدر حسن خلق جاذبه دارد و کمال به‌حساب می‌آید. بدخلقی دافعه دارد و نقص محسوب می‌شود. بدخلقی، بدترین همنشین انسان، نشانه پستی و فرومایگی و مایه بدبختی بوده و خیر دنیا و آخرت را از انسان سلب می‌کند. بداخلاقی در خانواده بر اثر عواملی ایجاد می‌شود و برای جلوگیری از آن می‌بایست علاوه بر آگاهی نسبت به این عوامل آثار آن نیز بررسی گردیده و راهکارهایی برای جلوگیری از بروز آن نیز ارائه گردد. ازاین‌رو هدف از تحقیق پیشروی، یافتن پاسخی برای این پرسش است که عوامل بداخلاقی در خانواده از منظر آیات و روایات چیست. دستاورد حاصل از پژوهش‌های انجام شده با روش توصیفی– تحلیلی، دستیابی به این مهم است که مهم‌ترین عوامل بداخلاقی در خانواده عبارتند از: سوءظن، بی‌اعتنایی به همسر و نیازهای او، بدزبانی و عیب‌جویی. در نتیجه می‌توان گفت برای جلوگیری از بروز بداخلاقی می‌بایست محبت را در خانواده افزایش داده و گذشت و بخشش و مسئولیت‌پذیری افراد خانواده نسبت به یکدیگر را ترویج نمود.
کلیدواژه‌ها: اخلاق، بداخلاقی، حسن خلق، خانواده.
