پايگاه اطلاع رساني معاونت پژوهش مركز آموزش هاي غيرحضوري

چكيده «دنياگرايي» به معناي رغبت به دنيا است. اين گرايش، مركب حركت و انگيزه‌ي كنش‌هاي انساني را تشكيل مي‌دهد و دستيابي به دنيا به عنوان هدف نهايي انسان در انتخاب‌ها، فعاليّت‌ها و تمنّاهاي او خواهد بود. روحيه‌ي «دنياگرايي» در قرآن و روايات، شاخصه‌هايي دارد كه به كمك آن‌ها مي‌توان اين روحيّه‌ي مذموم را شناخت و پيامدهاي مختلف آن را ارزيابي نمود. امّا آن‌چه در اين پايان‌نامه مورد توجّه قرار گرفته، پيامدهاي سياسي دنياگرايي درخواصّ جامعه از ديدگاه قرآن و روايات است. «خواصّ» جامعه افرادي هستند كه جايگاه تأثيرگذاري بر رأي و انديشه‌ي عوامّ جامعه دارند. اين تأثير به ويژه در زمينه‌ي سياسي جامعه است و مسلّماً اثرگذاري خواصّ بر جامعه در اين زمينه، پيامدهايي در عرصه‌ي سياست داخلي و در زمينه‌ي سياست خارجي آن جامعه نيز دارد كه در قرآن و برخي روايات به نحوي، به آن‌ها اشاره شده است. نگارنده با استفاده از روش توصيفي‌ـ تحليلي اين پيامدها را مورد كنكاش قرار داده و به اين پرسش اصلي پاسخ داده كه پيامدهاي سياسي دنياگرايي خواصّ جامعه در عرصه‌ي داخلي و خارجي چيست؟ نتايج يافته‌ها نشان مي‌دهد كه پيامدهاي سياسي در عرصه‌ي داخلي عبارتند از: 1. عدم ايمان به دستورات رهبر الهي جامعه؛ 2. كارشكني در برابر دستورات رهبر الهي جامعه؛ 3. تلاش در جهت براندازي و يا تضعيف رهبر الهي جامعه؛ 4. انحراف جامعه از مسير حق و آرمان‌هاي الهي؛ 5. ظلم به ساير افراد جامعه؛ 6. ضعف تعقّل و ميل به تقليد كوركورانه از طاغوت؛ 7. استكبار خواصّ و انهدام جامعه، و پيامدهاي دنياگرايي خواصّ در عرصه‌ي سياست خارجي عبارتند از: 1. مصمّم‌تر شدن دشمنان براي براندازي حكومت؛ 2. فريب خواصّ از سخنان جذّاب دشمنان و انعطاف در مقابل آن‌ها؛ 3. پذيرش سلطه و ولايت طاغوت؛ 4. عدم حمايت از ناحيه‌ي خداوند؛ 5. گرايش به طاغوت‌ها و دوري از رهبر الهي؛ 6. نارضايتي عامّه‌ي جامعه از خواصّ و سوءاستفاده دشمن و 7. ترويج مصرف‌گرايي در جامعه و وابستگي به طاغوت‌ها. نتيجه‌ي همه‌ي اين‌ها مي‌شود يك جامعه‌ي به ظاهر اسلامي كه ازدرون وابستگي‌هاي مادّي و تمايلات دنيايي، افرادش را سرگرم ساخته و از بيرون نيز هيچ آزادي و استقلالي ندارد و تحت ظلم و نابرابري حكومت‌هاي طاغوتي جهان كفر و وابسته به آن‌ها قرار خواهد داشت؛ مگر اين كه جامعه‌ي مسلمانان به خود بيايد و با انتخاب رهبران الهي و الگوگرفتن از معيارهاي الهي، شرايط را تغيير دهند تا همگي با ولايت الهي، به سوي تشكيل مدينه‌ي فاضله‌ي مدّ نظر قرآن و روايات حركت كنند.