پايگاه اطلاع رساني معاونت پژوهش مركز آموزش هاي غيرحضوري

آل بويه كه در فاصله (٣٢٢ – ۴۴٨ ق / ٩٣۴ – ١۰۵۶ م) حكومت داشتند، موجبات تحولات عديده اي را فراهم آوردند، كه يكي از مهمترين آنها، تحول در نظام بهداشت و سلامت مي باشد. از همين روي در اين پژوهش مهمترين پرسش مطرح شده عبارت است از اينكه؛ نظام بهداشت در دوره آل بويه داراي چه ويژگي‌هاي مثبت و منفي بوده است؟ همچنين اينكه نهادهاي فعال در حوزه پژوهشي و مراكز و نهادهاي فعال در حوزه اجرا و نظارت بر بهداشت جامعه داراي چه نقاط قوت و ضعفي بوده اند؟ فرضيه نيز عبارت بود از اينكه؛ نظام بهداشتي در عصر آل بويه در حوزه آموزش، پژوهش و اجرا در مقايسه با حوزه نظارت و سنت‌ها و قوانين بهداشتي از سطح بهتري برخوردار بوده است. يافته هاي پژوهش نشان ميدهد؛ در دوره آل بويه دانش طب و نظام پزشكي از رشد و شكوفايي برخوردار بوده است. بيمارستانهاي اين دوره خدمات بسيار مناسبي براي بيماران انجام داده و از امكانات گسترده اي برخوردار بوده اند. همچنين اطبا و علاقه مندان به دانش طب و پزشكي كتب و منابع عديده اي از تمدن هاي ايراني، يوناني، هندي و مصري همراه با ترجمه هاي عربي در اختيار داشته اند. روش تحقيق در اين پژوهش تحليلي توصيفي همراه با رجوع به منابع تاريخي و دست اول بوده است.